Afryka
Afryka
Nasi misjonarze Historia misji
Afryka

Szczególnym miejscem pracy polskich księży sercanów stała się Afryka. Na przestrzeni 30 lat w historię misji tego kontynentu wpisało się 43 polskich sercanów (Kongo i Kamerun 32 oraz RPA 11).

W roku 1970 pierwsza grupa misjonarzy wyjechała do Konga, potem sukcesywnie dojeżdżali inni. Oprócz zmarłego w Kamerunie br. Kazimierza Zjeżdrzałki (+1938) 6 innych Pan Bóg powołał przedwcześnie do siebie. Ciała trzech z nich spoczywają w Kongu. Obecnie w Kongo i Kamerunie pracuje 10 kapłanów z Prowincji Polskiej (4 w Kongo i 6 w Kamerunie).

Najstarsze placówki misji sercańskich w RPA: De Aar oraz Aliwal North sięgają czasów o. Założyciela (1923 rok).

Pierwsi polscy Sercanie przybyli do RPA w roku 1987, potem dojechali następni. Przez długi czas byli zgrupowani w dwóch Regionach SCJ: Region De Aar był zależny od Prowincji Amerykańskiej oraz Region Aliwal North - zależał od Prowincji Niemieckiej. W 1995 roku z połączonych dwóch Regionów powstała jedna Prowincja Republiki Południowej Afryki, której wybranym i mianowanym pierwszym prowincjałem został polski sercanin – ks. Adam Musiałek.

Obecnie pracuje tam 8 polskich sercanów współpracujących z Holendrami, Amerykanami i Niemcami oraz kilku współbraćmi tubylczymi. Oddają się przede wszystkim pracy duszpastersko-parafialnej oraz formacji młodych potencjalnych księży sercanów.

czytaj więcej

Czad

Nasi misjonarze w Czadzie. 

czytaj więcej
ks. Marian Wenta
ks. Marian Wenta
Czad
Kolon

Urodził się 13 czerwca 1970 roku w Sierakowicach. Po odbyciu nowicjatu w Stopnicy złożył swoje pierwsze śluby zakonne 22 września 1991 roku, a święcenia kapłańskie otrzymał w Stadnikach 12 czerwca 1997 roku. 

W roku 2000 wyjechał na misje do Kamerunu. Od 2000 do 2001 roku pracował jako pomoc duszpasterska w parafii św. Jana Apostoła w miejscowości Manengole, a mieszkał w nowicjacie w Ndoungue, diecezja Nkongsamba. W latach 2006-2012 pracował jako proboszcz w parafii św. Michała Archanioła w Jaunde, stolicy kraju, i był przełożonym wspólnoty zakonnej. Od 2013 roku pełnił posługę duszpasterską w Batchoro w Czadzie, w diecezji Lai, gdzie był ekonomem wspólnoty i pomagał w pracy duszpasterskiej, opiekując się kilkudziesięciu placówkami dojazdowymi. 

Od 2015 roku jest proboszczem nowej parafii pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kolon, jest także przełożonym tejże wspólnoty.   

RPA

W 1923 roku księżom sercanom powierzono Prefekturę Apostolską Gariep, na terenie której powstały później diecezje De Aar i Aliwal North. Ksiądz F. Demont SCJ został mianowany pierwszym Prefektem Apostolskim nowej Prefektury Gariep, wraz z nim przybyli pierwsi sercańscy misjonarze 28 listopada 1923 roku. Byli to: ks. Johann Berle, ks. Gerhard Schultz oraz br. Bonaventura Weber.

W styczniu 1927 roku, pokonując niespotykane trudności, księża sercanie otworzyli pierwszą placówkę misyjną w dystrykcie Herschel. Afrykańczycy z tego terenu nigdy wcześniej nie słyszeli o Kościele katolickim. W październiku 1927 roku ks. Demont i ks. Mannersdorfer SCJ rozbili namiot pomiędzy kurnikiem a zniszczonymi chatami, w którym jedli i spali. Był to początek „Misji wśród ruin”, a Mszę św. celebrowano na świeżym powietrzu.

W styczniu 1951 roku została zmieniona struktura kościelna w Afryce Południowej i Wikariat Gariep stał się diecezją. Z części tego terytorium utworzono diecezję Aliwal, a z pozostałych części diecezję De Aar. W obu pracowali sercanie, odpowiednio z Niemiec i USA.

Obecna sytuacja sercanów w RPA

Od początku lat 70. liczba sercańskich misjonarzy zaczęła się gwałtownie zmniejszać. Brak personelu misyjnego stawał się sporym problemem dla obu sercańskich regionów. Poproszono o pomoc rosnącą w liczbę Prowincję Polską SCJ. Odpowiedzią było wysłanie w 1987 roku pierwszych polskich sercanów: ks. Adama Musiałka i ks. Mariana Szalwy. Skierowani oni zostali do pracy w Regionie De Aar.

1 maja 1992 roku misjonarz-sercanin z USA, ks. Joseph Potocnak SCJ, został mianowany nowym biskupem De Aar. Nominacja była kolejnym dowodem docenienia misyjnej pracy sercanów w tym regionie RPA. W latach 1989-2000 przybyło do RPA kolejnych 8 polskich sercanów.

Przybycie sporej grupy (słownie ośmiu) polskich sercanów wzmocniło argumenty za połączeniem obydwu Regionów: Aliwal i De Aar, i utworzeniem Prowincji Południowoafrykańskiej SCJ w tym regionie świata. Stało się to faktem 2 lutego 1995 roku, a pierwszym przełożonym prowincjalnym nowej prowincji został ks. Adam Musiałek SCJ, który pełnił tę funkcję do roku 2001. Także inni polscy sercanie podejmowali wiele odpowiedzialnych zadań i funkcji na przestrzeni ostatnich lat.

Polscy sercanie pracowali z reguły we wspólnotach międzynarodowych, m.in. w parafiach De Aar, Aliwal North, Graaf Reinet, Petrusville, Zastron i Sterkspruit. Kilku z nich włączyło się czynnie do pracy formacyjnej w nowicjacie i innych domach formacyjnych. Jeden z nich po obronie doktoratu pełni funkcję wykładowcy w Instytucie Katolickim w Cedara, gdzie przygotowują się do kapłaństwa alumni z wielu zgromadzeń zakonnych, w tym sercanie.

Od kilkunastu lat funkcjonuje też w Pietermaritzburgu, w prowincji Kwa-Zulu Natal wspólnotowy projekt seminarium sercańskiego dla Afryki w języku angielskim. Mieszkają i kształcą się w nim kandydaci do kapłaństwa z kilku sercańskich prowincji, m.in. z Konga, Kamerunu, Madagaskaru, Mozambiku, Angoli i RPA.

Podkreśleniem roli i wysiłków polskich sercanów w RPA było mianowanie ks. Adama Musiałka biskupem diecezji De Aar 17 lipca 2009 roku przez papieża Benedykta XVI. Pełni on tę posługę do dnia dzisiejszego. Obecnie w RPA przebywa i pracuje 7 polskich sercanów.


Misjonarz  Lata pracy  

ks. Adam Musiałek  

1986- 

Biskup diecezji De Aar od 2009 r.  

ks. Marian Szalwa  

1986-1990 

   

ks. Włodzimierz Michał Ciemięga  

1990-2003 

   

ks. Zdzisław Kościelny  

1990- 

   

ks. Piotr Surdel  

1991- 

   

ks. Marek Przybyś  

1991-2018

   

ks. Andrzej Małek  

1991-2000 

   

ks. Zbigniew Chwaja  

1993-2015 

   

ks. Krzysztof Grzelak  

1993- 

   

ks. Artur Woźniak  

1996-2000 

   

ks. Adam Masłowski  

1996- 

   

ks. Zbigniew Bojar  

2005-2010 

   

ks. Kazimierz Gabryel  

2010- 

   


czytaj więcej
ks. Biskup Adam Musiałek
ks. Biskup Adam Musiałek
RPA
De Aar

Urodził się 9 maja 1957 roku w Wieruszowie, w diecezji kaliskiej. Jednakże całe jego młodzieńcze życie związane jest z Bolesławcem. Tam się wychowywał i uczęszczał do szkoły. 

Do Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego wstąpił w 1976 roku. Pierwsze śluby zakonne złożył 11 września 1977 roku w Pliszczynie koło Lublina. Został wyświęcony na kapłana 9 czerwca 1983 roku w Stadnikach. Po święceniach pracował kolejno: w latach 1983-1984 jako wikariusz w Chmielowie k/Ostrowca Świętokrzyskiego; 1984-1986 pełnił funkcję socjusza nowicjuszy w Stopnicy k/Buska Zdroju; 1986-1987 uczył się języka angielskiego w USA. 

Od 1987roku pracuje w Republice Południowej Afryki, pełniąc różne funkcje. Był m.in. proboszczem w De Aar; pierwszym prowincjałem nowo powstałej Prowincji Południowoafrykańskiej w latach 1995-2001. Pracował także jako wychowawca sercańskich kleryków w Hilton k/Pietermaritzburgu oraz proboszcz nowej parafii w Pietermaritzburgu, Kwa-Zulu Natal. 24 września 2009 roku został biskupem diecezji De Aar, gdzie posługuje do dnia dzisiejszego.

ks. Zdzisław Kościelny
ks. Zdzisław Kościelny
RPA
Colesberg

Urodził się we wrześniu 1957 roku w Pawłowiczkach, k/Kędzierzyna-Koźla. Pierwszą profesję zakonną złożył 15 listopada 1981 roku w Pliszczynie k/Lublina. Został wyświęcony 17 czerwca 1987 roku. Podczas pielgrzymki Jana Pawła II w 1987 roku otrzymał krzyż misyjny, jednak nie od razu wyjechał na misje. Po święceniach został mianowany wikariuszem w Sosnowcu, gdzie przepracował jeden rok, po czym został skierowany do pracy misyjnej. 

W marcu 1989 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych na kurs języka angielskiego, po którym wyjechał do pracy w RPA. Od grudnia 1991 do końca 1998 roku pełnił funkcję proboszcza w parafii św. Augustyna, niedaleko Indwe, w diecezji Aliwal. Początkiem 1989 roku został przeniesiony do diecezji De Aar, by podjąć obowiązki proboszcza w parafii św. Męczenników z Ugandy w De Aar. Z końcem roku 2006 został przeniesiony do miasteczka Colesberg w diecezji De Aar, by jako proboszcz obsługiwać teren parafii św. Franciszka Ksawerego oraz okoliczne miejscowości. Opanował Xhosa, którym jako nieliczny z białych misjonarzy biegle włada.

ks. Kazimierz Gabryel
ks. Kazimierz Gabryel
RPA
Pietermaritzburg

Urodził się 8 lutego 1963 roku w Puchaczowie (woj. lubelskie). Tam też ukończył szkołę podstawową, a wykształcenie średnie zdobył w technikum mechaniczno-energetycznym w Lublinie. Wstąpił do Zgromadzenia Księży Sercanów i we wrześniu 1984 roku złożył swoją pierwszą profesję zakonną. Po studiach filozoficzno-teologicznych w Stadnikach otrzymał święcenia kapłańskie w czerwcu 1990 roku i został skierowany do parafii Chmielów w charakterze wikariusza. Potem pracował od 1992 roku w Denkowie (Ostrowiec Świętokrzyski), a w roku 1993 został przeniesiony do parafii w Binczarowej. Przez ostatnie dwa lata przed wyjazdem na misje,1994-96, pełnił funkcję wikariusza w Bełchatowie. 

W lipcu 1996 roku wyjechał na kurs języka angielskiego do USA, a w grudniu 1997 wyjechał do pracy misjyjnej w Indiach. Pracował tam w pionie wychowawczym i formacyjnym. Wpierw w miasteczku Kerala, a potem w Guntur. Od 2008 roku przebywał w północnych Indiach, ucząc się języka Hindi w przygotowaniu do pracy duszpasterskiej. Niestety, na skutek kłopotów z wizą musiał wyjechać z Indii. Od 2010 roku pracuje w Republice Południowej Afryki. 

Przez cztery lata pełnił posługę proboszcza w parafii Graaff-Reinet w diecezji De Aar, a obecnie jest wychowawcą i ekonomem w międzynarodowym domu formacyjnym w Pietermaritzburgu w diecezji Durban. Służy również pomocą duszpasterską w parafii św. Franciszka z Asyżu w tym samym mieście.

ks. Piotr Surdel
ks. Piotr Surdel
RPA
Aliwal North

Urodził się 28 czerwca 1963 roku w Sędziszowie Małopolskim. Pierwsze śluby zakonne w Zgromadzeniu Księży Sercanów złożył 28 września 1985 roku, a następnie otrzymał święcenia kapłańskie w Stadnikach 28 kwietnia 1991 roku.

Zaraz po święceniach wyjechał na misje do Republiki Południowej Afryki. Po odbyciu kursu językowego w Aliwal North podjął pracę w parafii Graaff-Reinet w diecezji De Aar. Od 1995 roku pracował duszpastersko w Misji św. Teresy w pobliżu granicy z Lesotho. Następnie przez kilka lat, aż do 2005 roku, mieszkał w Bethulie i pełnił funkcję magistra nowicjatu. W roku 2006 został mianowany przełożonym sercańskiego scholastykatu w Pietermaritzburgu w prowincji Kwa-Zulu Natal. W latach 2007-2013 pełnił funkcję prowicjała Prowincji RPA Księży Sercanów, a następnie organizował dom postulantów w Johannesburgu. 

Obecnie przebywa w domu zakonnym w Aliwal North.

ks. Krzysztof Grzelak
ks. Krzysztof Grzelak
RPA
Cedara

Urodził się 26 kwietnia 1965 roku w Kaliszu. Swoje pierwsze śluby zakonne w Zgromadzeniu Księży Sercanów złożył w Stopnicy 27 września 1986 roku, a święcenia kapłańskie otrzymał w Stadnikach 16 maja 1992 roku. 

W Południowej Afryce pracuje od 1995 roku, gdzie przybył po rocznym przygotowaniu językowym w USA. Początkowo przez cztery lata pracował duszpastersko w parafii św. Męczenników z Ugandy w diecezji De Aar. Następnie podjął obowiązki wychowawcy sercańskich alumnów w domu formacyjnym w Merrivalew Kwa-Zulu Natal aż do roku 2001. W tym samym czasie podjął studia z teologii systematycznej na uniwersytecie Kwa-Zulu Natal, które uwieńczył obroną doktoratu z teologii (PhD) w 2009 roku. 

Od 2006 roku jest zatrudniony jako wykładowca w Katolickim Instytucie Teologii w Cedara w prowincji Kwa-Zulu Natal, gdzie kształcą się alumni i siostry zakonne z różnych zgromadzeń zakonnych z Afryki. Jest autorem książki pt. Pluralizm inkluzywny oraz wielu artykułów i recenzji książek i prac naukowych.

ks. Adam Masłowski
ks. Adam Masłowski
RPA
Hilton

Urodził się 6 grudnia 1965 roku w Rydułtowach. Swoje pierwsze śluby zakonne w Zgromadzeniu Księży Sercanów złożył w Stopnicy 22 września 1988 roku, a święcenia kapłańskie otrzymał w Stadnikach 11 maja 1996 roku. 

W Południowej Afryce pracuje od 1998 roku. Najpierw jako wikariusz w Misji św. Teresy w diecezji Aliwal. W latach 2000-2007 był proboszczem w parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Petrusville oraz jako duszpasterz młodzieży w diecezji De Aar. 

Od roku 2008 mieszka i pracuje w Hilton w diecezji Durban, pełniąc m.in. funkcję sekretarza prowincjalnego oraz ekonoma prowincjalnego Zgromadzenia Księży Sercanów w RPA. 

Demokratyczna Republika Konga (DRC)

Od 1897 roku sercanie prowadzą działalność ewangelizacyjną w obecnej Demokratycznej Republice Konga, dawniej nazywanej też Zairem. W tym bogatym, ale dręczonym nieustannymi rozruchami i wojnami, kraju ok. 50% ludzi jest ochrzczonych w Kościele katolickim.  

Demokratyczna Republika Konga w pierwszej połowie XX wieku była krajem uzależnionym kolonialnie od Belgii. Dlatego księża udający się tam na misje musieli uczyć się języka francuskiego i przynajmniej jednego z czterech miejscowych języków tubylczych: lingala, suahili, kongo, luba-kasai.

Po siedemdziesięciu paru latach ciężkiej pracy księży sercanów różnych narodowości w Kongo, pojawili się tam w 1970 roku Polacy.

Ewangelizując dalekie kraje, sercanie zawsze współpracowali z misjonarzami innych narodowości oraz zgromadzeń, z tamtejszymi księżmi i miejscową ludnością. Dzielili z nimi bardzo trudne warunki bytowania. Budowali tam kościoły, kaplice, szkoły i szpitale. Jako wykładowcy i wychowawcy w miejscowych kolegiach i seminariach przygotowywali tamtejszy kler oraz kształcili i wychowywali młodzież.

Większość polskich sercanów pracowała w duszpasterstwie, kierując dużymi parafiami w Kisangani pod wezwaniem św. Józefa i św. Gabriela, a także administrując parafiami w buszu, m.in. Basoko i Babonde.  

Szczególnie ważny moment dla posługi Zgromadzenia Księży Sercanów w Kongo, którzy bądź pracowali, bądź towarzyszyli naszym misjonarzom, przypada na rok 1964. 28 naszych współbraci zostało w listopadzie tegoż roku męczeńsko zamordowanych w Górnym Kongo, w diecezjach Kisangani i Wamba. Wtedy też zginęło wiele sióstr zakonnych, m.in. pierwsza błogosławiona Afrykanka Klementyna Anuarite Nengapeta.

W 1970 roku wyjechało tam do pracy czterech polskich sercanów, a w latach późniejszych dołączyli do nich następni. Ich praca polegała na tworzeniu w wioskach wspólnot chrześcijańskich, kształceniu i przygotowaniu animatorów i katechetów, którzy rekrutowali się spośród ludzi świeckich, przeważnie wykształconych mieszkańców wiosek.

To oni przewodniczyli modlitwie, czytaniu Biblii, uczyli dzieci i młodzież religii, przygotowywali do sakramentów pod nieobecność kapłana. Natomiast Eucharystia i udzielanie sakramentów we wspólnotach odbywało się w czasie odwiedzania wioski przez duszpasterza.

W całości w historię budowania Kościoła kongijskiego chlubnie wpisało się 30 polskich księży sercanów. Sześciu z nich Bóg zabrał do siebie, kiedy byli w sile wieku. Szczątki czterech z nich spoczywają na ziemi kongijskiej. Kilku po latach działalności w Kongo musiało powrócić do Europy z przyczyn zdrowotnych, podczas gdy inni wyjechali do pracy do takich krajów afrykańskich jak np. w Kamerun.

Arcybiskup Kisangani Laurent Monsengwo Passinya w homilii wygłoszonej w 25. rocznicę dramatycznych wydarzeń związanych z tragiczną śmiercią misjonarzy w 1964 roku powiedział: „Jeżeli my dzisiaj schylamy czoła na wspomnienie misjonarzy, którzy padli ofiarą w czasie rebelii, to dlatego, że przybyli do nas z daleka i pracowali, dzieląc się z nami tym, co mieli najcenniejszego, wiarą w Chrystusa. Tu zostawili swoje śmiertelne szczątki i naród kongijski im tego nie zapomni”.  

Lista polskich sercanów pracujących w Kongo DRC:

Misjonarz  Lata pracy  

ks. Idzi Biskup  

1970-1985  

zmarł w Zairze 26 stycznia 1985 r.  

ks. Franciszek Ślęczka  

1970-1985  

   

ks. Jerzy Szempliński  

1970-1995  

zmarł w Polsce 24 listopada 1995 r.  

ks. Franciszek Leżański  

1970-1986  

   

ks. Antoni Osowski  

1971-2000  

   

ks. Kazimierz Sroczyński  

1971-1984  

   

ks. Stanisław Święch  

1971-1989 i 2005-2010  

   

ks. Władysław Stasik  

1974-2003  

zmarł w Polsce 28 sierpnia 2015 r.  

ks. Waldemar Piernikarczyk  

1975-1985  

   

ks. Jan Adamiuk  

1977-1996  

zmarł w Belgii 8 maja 1998 r.  

ks. Franciszek Kuchta  

1977-2009  

   

ks. Józef Gąsik  

1979-2008  

   

ks. Jan Śliwa  

1978-1994  

   

ks. Władysław Ostrowski  

1978-1986  

   

ks. Stanisław Łukasik  

1981-1987  

zmarł w Polsce 9 stycznia 2010 r.  

ks. Jerzy Sędzik  

1982-1990  

   

ks. Ludwik Heller  

1983-1984  

   

ks. Mieczysław Pajdzik 

1983-1995  

zmarł w Polsce 11 listopada 1995 r.  

ks. Eugeniusz Wiśniewski  

1984-1994  

zmarł w Kongo 27 czerwca 1994 r.  

ks. Krzysztof Siłkowski  

1985-1990  

   

ks. Edward Domagała  

1986-2001  

   

ks. Władysław Jadowski  

1986-2001  

   

ks. Bogdan Balasa  

1986-1988  

zmarł w Kongo 3 czerwca 1988 r.  

ks. Stanisław Wawro  

1983-1995  

   

ks. Zbigniew Kowal  

1987-2002  

   

ks. Zbigniew Bednarz  

1991-2000  

   

ks. Zbigniew Kierpiec   

1991-2016  

   

ks. Paweł Słowik  

1993-2016  

   

ks. Paweł Krok  

1993-2002  

   

ks. Yacob Snopcovschi  

2011- 

   


czytaj więcej
ks. Iacob Snopcovschi
ks. Iacob Snopcovschi
Kongo (DRC)
Kisangani

Urodził się 26 lipca 1974 w szpitalu w Suceava w Rumunii i tydzień później został ochrzczony w kościele parafialnym w tej samej miejscowości. Choć urodził się w Rumunii, posiada polskie pochodzenie, otrzymał wychowanie, w którym ten rys polskości był wyraźnie obecny. Do 24 roku życia mieszkał i kształcił się w swojej rodzinnej miejscowości. Podejmował też różnego rodzaju prace i zajęcia, by pomóc sobie i swoim najbliższym. 

W 1998 roku jeden z sercańskich misjonarzy głosił rekolekcje w miejscowości Bukowina, gdzie większość katolików stanowią Polacy. W ten oto sposób poznał księży sercanów, co zmieniło jego życie. Podjął wysiłek nauki języka polskiego i zaczął rozważać swoje powołanie zakonne. 19 września 1999 roku po okresie krótkiego postulatu i odbyciu rocznego nowicjatu złożył swoje pierwsze śluby zakonne. Studia filozoficzne – teologiczne odbył w latach 1999 – 2005 w seminarium księży sercanów w Stadnikach. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa Jana Zająca 28 maja 2005 roku i zaraz złożył podanie o wyjazd do pracy misyjnej. Najpierw przez kilka lat pracował na Ukrainie a po powrocie do Polski i krótkiej posłudze wyjechał we wrześniu 2011 roku do Francji na przygotowanie językowe. 

Od czerwca 2012 roku posługuje w Demokratycznej Republice Konga (DRC). Najpierw był wikariuszem w parafii pod wezwaniem błogosławionego Isidora Bakandja w Kiragho-Butembo, a po trzech latach został skierowany do Kisangani, by podjąć obowiązki w parafii św. Gabriela. W 2016 roku po powrocie z urlopu w Polsce został przeniesiony do innej parafii w Kisangani pod wezwaniem św. Marty, gdzie pełni obowiązki wikariusza i ekonoma wspólnoty.  

Kamerun

PODWALINY CHRZEŚCIJAŃSTWA  

Chrześcijańską ewangelizację Kamerunu rozpoczęli w 1845 roku angielscy baptyści w Douala, gdzie założyli pierwszą szkołę, a już w 1872 roku dokonali przekładu Biblii na język duala.   

Pierwsze wzmianki o zaangażowaniu katolickim w tym kraju są związane ze staraniami Stolicy Apostolskiej, które spowodowały przybycie do Kamerunu ośmiu niemieckich pallotynów, którzy sprawowali opiekę duszpasterską od roku 1905. 

W listopadzie 1912 roku pierwsza grupa niemieckich sercanów (4 księży i 2 braci zakonnych) pod kierownictwem ks. Lennartza, byłego misjonarza z Konga, wyjechała z Niemiec do Kamerunu. W styczniu 1913 roku założyli oni centrum misyjne w Kumbo w środkowym Kamerunie.  

Sytuacja polityczna w związku z wybuchem I wojny światowej spowodowała, że misjonarze niemieccy musieli opuścić Kamerun, który przeszedł pod panowanie Francji i Anglii.   

Konsekwencją tych zmian politycznych był wyjazd w maju 1920 roku z Francji do Kamerunu nielicznej ekipy sercanów. Rozpoczęli oni pracę w Foumban. Wśród nich znajdował się także sercanin polskiej narodowości. Był to br. Jan Kazimierz Zjeżdrzałka (1882-1938). Stał się on prekursorem obecności polskich sercanów w Kamerunie.  

Na nowo powstałych placówkach misyjnych trzeba było budować kościoły, kaplice, szkoły, budynki misyjne. Brat Kazimierz odnalazł swoje miejsce, przemieszczał się z placówki na placówkę, doglądając prac budowlanych, pomimo słabego zdrowia. 

Brat Kazimierz był także budowniczym domów dla misjonarzy. Wszędzie był gorliwym zakonnikiem, oddanym swojej pracy, niestrudzonym, energicznym.   

Brat Jan Kazimierz Zjeżdrzałka zmarł śmiercią tragiczną w wypadku samochodowym 24 lutego 1938 roku. Jego grób znajduje się w Foumban w Kamerunie.  

Po otrzymaniu niepodległości w 1960 roku Kościół katolicki zaczął się rozwijać jeszcze intensywniej. Również i misja sercańska w Kamerunie z regionu zależnego od Prowincji Francuskiej stała się niezależną Prowincją Kameruńską. Dokonano tego dekretem podpisanym przez Ojca Generała 30 listopada 1995 roku.  

Kiedy w latach 70. Ubiegłego wieku dał się zauważyć kryzys powołań misyjnych w Europie, Kościół w krajach misyjnych zaczął mobilizować się w wychowaniu i wykształceniu kleru rodzimego.  

W taki oto sposób pojawili się na nowo w Kamerunie polscy sercanie. Na Instytucie Teologicznym w Jaunde zaczęli studiować teologię sercańscy alumni, a wraz z nimi przybyli też profesorowie, misjonarze z Konga. 

POLSCY SERCANIE

Pierwszym był ks. Jerzy Sędzik SCJ, który w czasie swojej pracy w Zairze w 1988 roku został wysłany do Rzymu, by studiować na Gregorianum, i tam w 1990 roku otrzymał licencjat z teologii dogmatycznej. Od roku 1990 do 2004 wykładał teologię w Ecole Theologique Saint Cyprien w Ngoya Jaunde w Kamerunie. W 2004 roku, nie rezygnując całkowicie z pracy wykładowcy, przeniósł się do Bafoussam, aby tam oddać się pracy duszpasterskiej, zwłaszcza w formowaniu młodzieży oraz budowie nowego kościoła Sacré-Cœur.  

Kolejnym był ks. Stanisław Wawro SCJ, który po dłuższej pracy misyjnej w Zairze w 1995 roku wyjechał do Kamerunu, gdzie w Ecole Theologique St. Cyprien w Jaunde, przez 4 lata wykładał teologię moralną, którą studiował wcześniej na Institut Catholique w Paryżu.  

Ksiądz Jan Śliwa SCJ w 1978 roku wyjechał do Francji, celem nauki języka francuskiego i przygotowania się do pracy misyjnej w Zairze. W 1994 roku po dłuższym pobycie wypoczynkowo-zdrowotnym w Polsce powrócił do pracy misyjnej, ale już nie w Zairze, tylko w Kamerunie, w domach formacyjnych jako ekonom w Bafoussam i Ngoya Jaunde.  

Ksiądz Antoni Osowski SCJ, zaczął pracę misyjną w Zairze i wykonywał ją przez 26 lat na różnych placówkach. Przez rok był wykładowcą logiki w College w Kisangani. Po kilku miesiącach pobytu na rekonwalescencji w Polsce w 1998 roku wrócił do pracy misyjnej, ale już nie do Zairu, tylko do Kamerunu, gdzie pracował jako proboszcz w Bankouop, Ndoungue i Bafoussam.  

Ksiądz Marian Wenta SCJ po krótkim okresie pracy w Polsce w lipcu 2000 roku wyjechał do Kamerunu. Mieszkając w domu formacyjnym – nowicjacie w Ndoungue, zajął się duszpasterstwem w sąsiadujących wspólnotach. Od 2000 do 2001 roku pracował jako pomoc duszpasterska w parafii św. Jana Apostoła w miejscowości Manengole, a mieszkał w nowicjacie w Ndoungue, diecezja Nkongsamba. W latach 2006-2012 pracował jako proboszcz w parafii św. Michała Archanioła w Jaunde, stolicy kraju, i był przełożonym wspólnoty zakonnej.  

Ksiądz Zdzisław Pławecki SCJ po otrzymaniu święceń kapłańskich 29 maja 1999 roku w Wyższym Seminarium Duchownym w Stadnikach, pracował w Polsce jako wikariusz w jednej z parafii. W listopadzie 2002 roku wyjechał do Francji, gdzie na Institut Catholique de Paris uczył się języka francuskiego i przygotowywał do pracy misyjnej. Na początku czerwca 2003 roku wyraził życzenie pracy w formacji w Kamerunie. Pracował w Kamerunie przez sześć lat w Ngoya i Bafoussam.  

Opracował ks. Zbigniew Chwaja SCJ
Sekretarz Misji Zagranicznych SCJ  
czytaj więcej
Zmarli misjonarze
Nasi bracia, którzy odeszli do Pana.
Poznaj misjonarzy
Jak zostać misjonarzem sercańskim?
Bycie sercańskim misjonarzem to wyjątkowe powołanie.
Podejmij wyzwanie